ความจริงแล้วผมอยากจะเขียนบทความนี้ไปในแนวทางที่คอลัมนิสต์ของสื่อต่างๆ เขาทำกัน คือแสดงความเห็นเกี่ยวกับวิกฤติความรุนแรงระหว่างเสื้อแดงและรัฐบาล โดยเอาจุดยืน(ข้าง)ที่ตนเลือกมาเป็นฐาน และพยายามชี้เป้าว่าฝั่งตรงข้ามที่ตนเองเลือกผิดพลาดเลวร้ายทำให้สถานการณ์รุนแรงขึ้นอย่างไร หรืออย่างน้อยก็ทำให้สถานการณ์ความรุนแรงทั้งหมดนี้ ขั้วตรงข้ามของตนเองเป็นฝ่ายก่อขึ้นทั้งหมด แม้ผู้เขียนรายนั้นจะใช้ทัศนะของนักวิชาการมาเป็นข้อมูลเสริม แต่ก็เป็นเสียงของนักวิชาการของข้างที่ตนเองเลือก แม้จะมีการใช้ ‘สันติวิธี’ เป็นเกราะก็ตาม
ปฏิเสธไม่ได้ครับว่า ตอนนี้ใครๆ ต่างก็เลือกข้าง จะเอือมระอากับปัญหานี้อย่างไรลึกๆ ในใจก็มี ‘ข้าง’ ที่ตนเองเลือกทั้งสิ้น แม้บางคนที่บอกว่าอยากให้ปัญหานี้จบๆ ลงไปเสียทีแต่ก็ไม่วายทิ้งท้ายในใจว่า “ไอ้ทรราชหน้าดำหน้าขาวเอ้ย! สั่งฆ่าประชาชน ระวังจะแกไม่มีแผ่นดินอยู่” หรือ “ไอ้พวกควายเอ้ย ตายๆ ไปเสียให้หมดก็ดี ปัญหานี้จะได้จบๆ ไป” แม้แต่คนที่ไม่เคยประสีประสาการเมือง ไม่เคยสนใจข่าวสารบ้านเมือง ไม่รู้เหตุแห่งปัญหาว่าอะไรเป็นอะไร อาศัยตามกระแสเอา แต่การอยู่ในประเทศที่มีภาพยนตร์ ‘ดราม่าแอคชั่น’ ให้ชมทุกวันก็เผลอเลือกข้างไปโดยไม่รู้ตัว ก็อย่างว่าล่ะครับ เราอยู่ในโลกของบริโภคนิยม เมื่อสิ่งใดมันทำให้กลายเป็นวัฒนธรรมป๊อบ การซึมซับเพื่อตามกระแสก็เป็นเรื่องปกติ..............อ่านต่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น